Szkła reflektorów Mikrusa – kolejna zagadka nie do rozwiązania

Szkła reflektorów Mikrusa to kolejna zagadka (chyba) nie do rozwiązania. Niby wszystkie są takie same. Ale to tylko pozory. Po dokładnym przyjrzeniu się szkłom, można zauważyć minimalne różnice: w wyglądzie środkowego znaczka, w układzie pionowych linii, w kształcie półokrągłych linii tworzących charakterystyczny „uśmiech”.

O reflektorach Mikrusa w 2011 roku pisałem tak: Reflektor samochodu Mikrus składał się z dwóch podzespołów, części wewnętrznej i zewnętrznej. Część zewnętrzną stanowiło szkło (wyrób gotowy pochodzący z traktora Ursus) oraz chromowana ozdobnie ramka, nazywana w dokumentacji oprawką szkła. Szkło do ramki mocowane było za pomocą specjalnych spinek, a pomiędzy oba elementy wkładano uszczelkę. Na część wewnętrzną reflektora składały się elementy produkowane w WSK Mielec (oprawka odblasku, szkło wewnętrzne i spinki odblasku) oraz wyroby gotowe dostarczane przez kooperację (odblask, oprawka żarówki i uszczelka). Okazuje się, że odblask reflektora samochodu Mikrus, to nic innego tylko odblask reflektora WFM (…) w wykonaniu specjalnym – bez otworu na żarówkę światła postojowego. Ta sama uwaga dotyczyła oprawki żarówki: oprawka żarówki WFM również w wykonaniu specjalnym, bez obsady żarówki światła postojowego. Uszczelka również pochodziła z motocykla WFM.

Więc niby wszystko jest jasne. Wystarczy dopasować szkła od traktora Ursus. Praktyka jednak pokazuje, że najprawdopodobniej montowano kilka rodzajów szkieł o różnych wzorach. Poniżej kilka przykładów. Trójkącik, domek, inny domek, jeszcze inny domek.

Najbardziej prawdopodobna odpowiedź brzmi więc tak, jak w przypadku wycieraczek: Do WSK Mielec dostarczono pewną ilość szkieł i montowano je w Mikrusach do momentu wyczerpania zapasu. Gdy się skończyły, producent zakupił kolejną partię, a potem kolejną, i następną. Każda z tych partii mogła pochodzić od innego kooperanta i mogła wyglądać inaczej, co tłumaczyłoby różne wersje w różnych Mikrusach. I kropka.