Wątpliwości dotyczące wyglądu oryginalnej wycieraczki Mikrusa, o których pisałem tutaj, skłoniły mnie do ponownego zajrzenia do dokumentacji konstrukcyjnej Mikrusa. We wcześniejszym wpisie podałem, że w dokumentacji nie ma więc precyzyjnych rysunków konstrukcyjnych tych zespołów, a jedynie symboliczne szkice prezentujące miejsce i sposób montażu, które de facto nic do tematu nie wnoszą. I rzeczywiście tak jest, co dokładnie widać na fragmencie nr 1 rysunku MR5 000A A0 (Przekrój wzdłużny samochodu):
MR5 000A A0 Przekrój wzdłużny samochodu
MR5 000A A0 Przekrój wzdłużny samochodu – fragment 1
Ale…
Ale…
Ale na rysunku znajduje się też „Szczegół A” pokazujący sposób mocowania wycieraczki, którego pierwotnie nie zauważyłem. I ten fragment rysunku rozwiewa wszystkie wątpliwości dotyczące wycieraczek.
MR5 000A A0 Przekrój wzdłużny samochodu – fragment 2
Według powyższego rysunku wycieraczka w Mikrusie powinna wyglądać tak jak na poniższej fotografii. Zgodzicie się ze mną?
Wycieraczka nowego Mikrusa MR-300.
Wycieraczka dostarczana do WSK Mielec była jako wyrób gotowy, co potwierdza fragment dokumentu „Wykaz agregatów i nierysunkowych wyrobów samochodu Mikrus”:
Wykaz agregatów i nierysunkowych wyrobów samochodu Mikrus
Wycierak kompletny, bo takiej nazwy używano w WSK Mielec, miał numer MR5-180 i nie był objęty Warunkami Technicznymi. Oznaczało to, że akceptowany był przez producenta na podstawie porównania dostarczanego towaru do wzorca. Istnieje więc możliwość, że wycierak występował w kilku różnych wersjach, które dostarczane były przez kooperanta (lub kooperantów) w różnych dostawach. I wszystkie one były podobne do wzorca i tym samym dopuszczone do montażu.
Jedno jest pewne. Powyższe grafiki pokazują jaki typ wycieraczki na pewno montowany był w Mikrusie. W tym momencie nie można jednak wykluczyć istnienia także innych wersji wycieraczki. Zagadkę więc rozwiązałem, ale, jak to bywa z Mikrusem, tylko częściowo…